Valse Noten en Victor Wooten

27.2.22

Valse noten zijn onzuiver, niet harmonisch en uit de toon. Zoals andere valse dingen zijn ze in strijd met de regels of de normen en worden ze als foutief of verkeerd ervaren omdat ze de verwachting verstoren. Ik hou van hen.

Victor Wooten is bassist bij Béla Fleck and the Flecktones en bij SMV (met Stanley Clarke en Marcus Miller). Hij heeft een video “Playing wrong notes” waarin hij zijn visie op muziektheorie geeft. De theorie waar je weinig over nadenkt eens je ze beheerst. Als gereedschap dat in de koffer van een wagen ligt en niet op de passagiersstoel, en je kan gebruiken als je het nodig hebt. “We leren de theorie om juist te zijn, maar het is de verkeerdheid die je emoties en aandacht grijpt.” Ik hou van hem.

Valse noten, modulaties, ritmes die de cadans doorbreken of afwijkingen van de norm, zijn een verklaring voor het succes van veel grote meesterwerken in elke kunstvorm. Ze zijn de reden waarom ze favorieten zijn geworden. Het zijn de valse noten die aantrekken omdat ze voor spanning zorgen. Daarom hou ik van de kortverhalen van Caro Van Thuyne (zie ook: http://www.hetkleinekijken.wordpress.com), omdat ze zo heerlijk afwijken. Daarom staan Tom Waits en Stef Kamil Carlens hoog genoteerd in mijn authenticiteitshitparade. Ik hou van ze.

Spontaniteit, toeval en valse noten zijn dingen die ik te weinig toelaat in mijn werk en zou moeten omarmen in plaats van ze uit te sluiten.

“Je danst niet op een toonaard, maar op de groove” – Victor Wooten.