Ontroer Me

Als een huwelijksaanzoek een beproeving wordt – Scenario voor een kortfilm.

Het formaat van de tekst hieronder werd aangepast om de leesbaarheid op deze blog te bevorderen. Indien u dat wenst, kan u een (printbare) PDF versie van het scenario ontvangen in het gangbaar formaat voor scenario’s (lettertype courier 12, aangepaste regelhoogtes, correcte insprong voor dialoog, enzovoort). Gebruik hiervoor de CONTACT pagina.

1. INT – EDENS ATELIER EN LEEFRUIMTE – DAG

EDEN speelt op een akoestische gitaar, steeds dezelfde paar maten uit Saint Agnes and the Burning Train van Sting. Geduldig, altijd opnieuw, tot het tokkelen vlotter gaat, alle noten en accenten juist zitten, en zonder een keer te vloeken of te zuchten.

Hij zit in het midden van een voormalig klaslokaal op een Tripp Trapp stoel. Zo kan hij zijn linkervoet op de goede hoogte houden. Rondom hem staan een pupiter met een tablatuur voor gitaar, een hoge tekentafel, vier schildersezels waar portretten op rusten, een rek waarop schilderijen dwars staan en uit elkaar gehouden worden door metalen latten, tafeltjes met bokalen waarin tientallen penselen van allerlei maten omgekeerd drogen, potten met vernis, terpentijn, white spirit, en honderden verftubes van verschillende groottes.

Aan een korte zijde van de grote ruimte bevindt zich een verhoog, een breed platform dat Eden als leefruimte heeft ingericht. Het is niet meer dan een tafel met 4 stoelen op een veelkleurig tapijt, en in een hoek, een gedateerde lavabo met ernaast een microgolfoven op de grond. Een bed zweeft erboven, gestut door een hoge kast en twee houten palen die met hoekijzers vast aan de grond zitten. Een opengevouwen ladder dient als toegang tot het bed.

Doorheen het klaslokaal staan minstens honderd theelichtjes te branden. De zon straalt binnen en geeft een warm gevoel als aanvulling op het vrolijk tokkelen van de gitaar en de dansende vlammetjes van de kaarsen.

De deur wordt luidruchtig opengeduwd en ROSA (een vijfentwintigjarige brunette) blijft in het deurgat staan, haar hand op de klink. Eden schrikt niet, maar glimlacht naar haar terwijl hij gitaar blijft spelen. Rosa kijkt hem met een uitgestreken gezicht aan. Traag verschijnt een grijns op haar gezicht die overgaat in een brede lach.

En dan stormt ze op hem af. Ze laat de deur open en wacht niet tot hij stopt met spelen of zijn gitaar opzij zet, maar geeft hem een hartstochtelijke zoen.

ROSA

Love ya baby.

Ze spreekt met een geforceerde diepe stem terwijl ze haar vingertoppen onder zijn kin houdt en hem glimlachend in de ogen kijkt.

ROSA (cont’d)

Heb je me gemist?

EDEN

Je bent amper een kwartier weg geweest!

ROSA

Doet er niet toe, Eden. En?

EDEN

Tuurlijk wel. Heb je aan de pillen gezeten of ben je gewoon je opgefokte zelf?

Rosa lacht, een vette lach, en laat haar blik onderzoekend door het lokaal gaan. De kaarsjes vallen haar op.

EDEN (cont’d)

Heb jij me ook gemist , Rosa?

ROSA

(nog steeds de ruimte aftastend met haar ogen)

Te tuurlijk baby!

Eden glimlacht.

ROSA (cont’d)

Een romantische tip in de Marie Claire van 2001 gevonden?

Eden reageert niet. Hij zet zijn gitaar opzij en blijft op zijn stoel zitten. Rosa komt terug bij Eden staan en duwt hem stevig tegen haar borst aan. De twee lachen.

EDEN

(wijst naar de tafel)

Kijk eens wat er op de tafel ligt.

Vanuit de hoogte kijkt Rosa Eden aan die nog steeds tussen haar borsten gekneld zit. Ze duwt hem van haar weg en gebaart theatraal dat hij moet wachten. Dan stapt ze naar de tafel en leest in stilte de zin die hij met letterkoekjes vormde. Rondom de koekjes liggen rozenblaadjes en staan theelichtjes. Omdat ze niet begrijpt wat de woorden betekenen, spreekt ze die traag en plechtig uit.

ROSA

“te … casaras … conmigo” … Klinkt als een gerecht. Is dat wat we vanavond gaan eten?

EDEN

Het is een vraag, in het Spaans, maar ik vond geen vraagteken.

Rosa neemt haar smartphone, zoek het op in Google Translate en glimlacht zonder ophouden terwijl ze iets intikt om ook in het Spaans te kunnen antwoorden. Eden houdt zijn hoofd schuin en blijft haar afwachtend aankijken.

ROSA

Sin duda! Tuurlijk wil ik met je trouwen!

Ze stormt van het platform naar de stoel waar Eden zit. Hij veert op en spreidt zijn armen om haar te kunnen omhelzen.

ROSA (cont’d)

Maar daar beslis ik niet alleen over. Je zal eerst mijn moeder om mijn hand moeten vragen. Heb je de voor- en nadelen goed gewikt en gewogen, Eden? Ben je zeker dat je met deze zottin je leven wilt delen?

Ze houdt haar gezicht vlak voor hem en knikt vragend.

ROSA (cont’d)

Ja? … Ja?

EDEN

Je meent dat toch niet van je moeder? Is dat nog van deze tijd?

ROSA

Misschien niet, maar trouwen is dat ook niet. Mijn moeder en ik hebben een afspraak dat we geen verbintenissen aangaan zonder elkaars toestemming. Ik krijg dus ook inspraak als zij een nieuwe vader in huis haalt.

2. INT – CARLA’S LEEFRUIMTE – AVOND

EDEN en ROSA zitten in een lederen zetel in een ruime woonkamer en kijken op de rug van CARLA, een vijftigjarige vrouw met lange grijze haren die over haar schouders hangen. Bedaard stapt ze weg van hen in de richting van een monumentale schouw. Het is stil in de kamer. Op de schoorsteenmantel hangt een grote spiegel en Carla gluurt erin zodat ze het koppel in de zetel ziet zitten terwijl ze wijdarms op het schoorsteenblad steunt. Rosa wrijft over Eden’s bil. Ze glimlachen naar elkaar. Carla’s wenkbrauwen geven aan dat ze piekert, overweegt, en ze houdt het hoofd schuin. Met een bruuske beweging draait ze zich om en kijkt streng naar Eden.

CARLA

Besef je wel wat je vraagt? Om een toestemming om levenslang met mijn dochter te mogen vogelen, … om een … afstandsverklaring. Jullie zijn amper een paar maanden samen.

EDEN

(buigt geschrokken het hoofd)

Acht.

CARLA

Pff.

Carla draait zich om, met haar rug naar Eden en Rosa. Ze houdt haar handen achter haar en kijkt naar hen in de spiegel. Eden kijkt Rosa aan, gebarend dat hij er niets van begrijpt.

CARLA (cont’d)

Een kunstenaar zonder publiek.

Eden kijkt in alle richtingen en knippert met zijn ogen. Hij weet dat hij beter zwijgt. Een antwoord laat tergend lang op zich wachten.

EDEN

Nu nog, ja.

CARLA

Moeten we dan geduldig zijn, Eden?

Carla wacht even op Eden’s antwoord, maar blijft voor zich uit staren.

CARLA (cont’d)

Wachten en geduld zijn niet aan een publiek besteed. Dat geeft je welgeteld één kans om hen te ontroeren. Toon me wie je bent, steel mijn hart, maak me gelukkig, ontroer me, laat me blèten door de schoonheid van iets, doe me rillen, toon dat je een publiek aankunt, dat je een goed kunstenaar bent. Streel mijn zintuigen en als ik een traan laat rollen in minder dan een half uur krijg je mijn zegen.

Carla draait zich zenuwachtig om, en terug, Eden steeds aankijkend om zijn reactie te zien. Eden’s wenkbrauwen blijven opgetrokken, hij is verstomd. Rosa wrijft door haar haren. Carla kijkt haar dochter aan terwijl ze Eden aanspreekt.

CARLA (cont’d)

Rosa had het zeer moeilijk toen haar vader me liet stikken. Die ervaring heeft ons veel geleerd.

Rosa maakt een kort bevestigend knikje.

CARLA (cont’d)

(terwijl ze traag in de richting van de deur stapt)

Ik weet dat jij Rosa met respect zal behandelen, Eden, maar als iemand mijn plaats wil innemen om haar zijn liefde te geven, dan heeft hij meer dan dat te bewijzen.

Rosa draait zich naar Eden en neemt zijn handen vast. Het koppel zegt niks tot de deur dicht is.

EDEN

Ze heeft geen vertrouwen in me.

Er valt een stilte.

ROSA

Dat heeft ze wel.

EDEN

Ze vindt zichzelf bevrijd van de mannen, “vreselijke en verwerpelijke wezens”. Maar tegelijk moeten ze wel de kostwinner zijn.

ROSA

(blaast en schudt hard het hoofd)

Trouwen is een contract afsluiten. Daarom wil ze ook garanties – de kleine lettertjes – dat we voor elkaar kunnen zorgen wanneer dat nodig is, en ik wil dat ook.

3. INT – EDENS ATELIER EN LEEFRUIMTE – MEERDERE DAGEN

MONTAGESEQUENTIE op de tonen van Next To You (The Police) (0’00”)

De theelichtjes staan er nog steeds, maar zijn gedoofd. De letterkoekjes zijn verdwenen, en verwelkte rozenblaadjes zijn op een hoopje geveegd op een hoek van de tafel. Het binnenvallende licht is dof.

EDEN draagt een lichtkleurige broek en een donkere shirt en zit aan een van de schildersezels in zijn atelier. Bovenaan de ezel hangt een bierviltje dat met een stukje tape is vastgemaakt. Er staan 2 panelen van identieke grootte voor hem, en hij werkt er tegelijk aan. Zijn penseel gaat van het linkse naar het rechtse paneel, naar het palet in zijn linkerhand om verf te nemen. Dan van het rechtse naar het linkse. Enzovoort.

MONTAGESEQUENTIE op de tonen van Next To You (The Police) (0’25”)

Het licht is anders, Eden draagt een donkerkleurige broek en een T-shirt met lange mouwen en horizontale strepen, wit en donkerblauw of zwart. TWEE VRIENDEN staan naast hem. Ze bespreken de werkjes, zijn kritisch en maken grappige en plagerige opmerkingen, overstemd door de muziek.

MONTAGESEQUENTIE op de tonen van Next To You (The Police) (0’36”)

Het avondlicht komt amper binnen. De vrienden zijn vertrokken. ROSA staat naast Eden en ze bespreken de werken ook. Ze lacht, trekt haar schouders op, en lacht opnieuw. Ze geeft hem een lichte duw zodat hij wat naar achter strompelt, en lacht opnieuw.

Einde MONTAGESEQUENTIE op de tonen van Next To You (The Police) (0’47”)

Eden wikkelt de paneeltjes in een wit laken, ontdoet ze opnieuw van de doek, kijkt er nog eens naar, en wikkelt het laken er terug rond.

4. INT – CARLA’S LEEFRUIMTE – AVOND

EDEN en ROSA zitten in een lederen zetel in Carla’s ruime woonkamer. CARLA staat enkele meters voor hen en houdt de twee paneeltjes vast die Eden maakte, een in elk hand. Ze kijkt over en weer, van het ene werkje naar het andere, maar langer naar het tweede. Tussenin kijkt ze emotieloos naar Eden.

Het gaat om twee ondertitelde portretten. Op het eerste, “Rosa, married to Eden“, staat een vrolijk lachende Rosa afgebeeld, en op het tweede, “Rosa, not married to Eden”, een uitgemergelde Rosa met bloedrode ogen en een triestige blik. Carla’s blik gaat vooral naar het tweede werkje.

CARLA

Je hebt er geen bal van begrepen. Hierdoor zal niemand ontroerd geraken. Zelfs niet onder dwang. Er is geen vezel in mijn lijf bewogen.

Eden staart naar beneden en durft Carla niet aan te kijken. Rosa zit onwennig in de zetel te draaien, maar zwijgt. Het blijft stil, te lang voor Carla.

CARLA (cont’d)

Zit daar niet als een geslagen hond, leg me uit wat je er aan gaat doen.

Eden reageert niet.

CARLA (cont’d)

Het ding met mij is dat ik als een spin ben. Ik heb geduld en blijf zitten tot ze me platduwen.

EDEN

Ik duw spinnen nooit plat, maar pak de stofzuiger. Dat laat geen vieze sporen na.

Carla glimlacht zuinig en trekt haar wenkbrauwen op.

CARLA

Oprecht en authentiek moet je zijn, Eden, en tonen wie je echt bent.

Eden stapt weg van de zetel en zegt geen gedag tegen Carla, zelfs niet tegen Rosa die blijft zitten.

5. INT – EDENS ATELIER EN LEEFRUIMTE – AVOND

EDEN zit aan de eettafel in zijn atelier, een akoestische gitaar zit tussen hem en de tafel gekneld. Hij neemt het bierviltje bij zich en voegt er woorden aan toe die Carla gebruikte. Hij trekt een streep door “mooi” en “goed gedaan”, zaken die toch niet van toepassing blijken te zijn, en voegt “oprecht” en “authentiek” toe, groter geschreven dan de andere woorden. Af en toe weerklinkt het holle geluid van de gitaar die tegen de tafel botst en de lange resonantie van de zes snaren. Op een vel papier staan enkele korte zinnen onder elkaar geschreven.

ROSA komt binnen, ze glimlacht naar Eden terwijl ze de deur sluit, en kijkt dan zonder uitdrukking op haar gezicht wanneer ze voorbij de twee paneeltjes passeert die achteloos op de grond liggen naast een vuilnisbak. Eden bedekt het beschreven blad. Rosa geeft hem een kus en een korte knuffel.

EDEN

Ik wil een brief schrijven en hem voorlezen aan je moeder.

ROSA

(aarzelt)

Verkoop je jezelf een beetje als een doener?

EDEN

Dat geloof ik wel, ja.

Rosa knikt goedkeurend, bevestigend dat het dan misschien goed zit. De twee klauteren in het bed. Ze doen hun kleren uit en kruipen dicht tegen elkaar aan onder de lakens. Het licht gaat uit.

6. INT – CARLA’S LEEFRUIMTE – DAG

CARLA heeft de plaats van Eden ingenomen in de zetel. ROSA zit naast haar. EDEN staat voor hen met een gevouwen vel papier in zijn hand.

EDEN

Ik schreef een brief, gericht aan jullie beiden.

CARLA

Dat is flink, manneke, lees je briefke maar voor.

Carla legt haar arm over de schouders van Rosa en trekt haar tegen zich aan. Ze geeft een kus op haar voorhoofd. Eden vouwt de brief open.

EDEN

Lieve Rosa, je bent het licht in mijn leven, als een zee van kaarsen verscheen je ooit voor mij.

Eden kijkt over de rand van zijn brief, en glimlacht naar Rosa. Zij glimlacht sober terug.

EDEN (cont’d)

Je doet de grond onder me beven en maakt me blij

Rosa en Carla kijken elkaar aan. Synchroon pruilen ze hun lippen en fronsen hun wenkbrauwen.

EDEN (cont’d)

Beste Carla, ik geloof in de vrijheid van elke vrouw, en beloof Rosa mijn eeuwige trouw.

Carla en Rosa lachen. Eden laat lange pauzes tussen zijn zinnen.

EDEN (cont’d)

Desnoods wil ik leven op water en brood, want liefde wordt alleen maar sterker in tijden van nood.

Carla en Rosa lachen nog harder.

EDEN (cont’d)

Niets is gemakkelijk in het leven. Zelfs als het moeilijk gaat wil ik niet opgeven.

Rosa krijgt tranen in haar ogen van het lachen en lacht nog na. Verstard houdt Eden de brief op borsthoogte, maar stopt met lezen. Carla kruist haar benen en gaat achterover liggen.

CARLA

Dit is je reinste onzin, rijmelarij van het ergerlijkste soort. Je gelooft in de vrijheid van de vrouw. Dat is zeer nobel, maar moet ik ontroerd raken omdat jij zegt waarin je gelooft? Rosa’s vader geloofde ook in de vrijheid van vrouwen. Zoveel, dat hij ze de vrijheid gaf om geen kleren te dragen tijdens vergaderingen.

ROSA

Mams. Het is genoeg. Stop.

CARLA

En wil iemand me uitleggen wat je bedoelt met “in een zee van kaarsen verscheen je voor mij, je maakt me zo blij”?

Carla draait zich met een ruk naar Rosa.

CARLA (cont’d)

Daar kan je toch niet mee trouwen, Rosa.

Eden is sprakeloos en kijkt seconden lang naar Rosa die hem emotieloos blijft aanstaren. Verslagen laat hij de brief zakken na de complete vernedering.

CARLA (cont’d)

Rosa had je brief kunnen nalezen, dan had ze kunnen voorkomen dat je met deze weke en melige onzin aan kwam zetten.

ROSA

Genoeg!

EDEN

Je vindt me dus te min voor je dochter? Rosa is alles voor me. Denk maar niet dat ik opgeef!

CARLA

(kwaad, luid)

Stel geen vragen waarvan je het antwoord niet aankunt, vriend. Scheiden doet lijden, maar kunnen we ook vermijden. Het had zo in je brief kunnen staan.

Eden draait zich om en verlaat de kamer. Rosa kijkt haar moeder vragend aan. Ze staat kwaad op en wil ook vertrekken, maar laat zich terug in de zetel vallen.

ROSA

Ik weet dat we een afspraak hebben, maar die is niet gemaakt om een ander haar relatie meteen op te blazen. Of is dit wat je wil, mams: ons uit elkaar drijven? Je bent onredelijk. Eden is zijn weg nog aan het zoeken.

CARLA

Zijn weg aan het verliezen, ja.

7. INT – EDENS ATELIER EN LEEFRUIMTE – AVOND

EDEN speelt gitaar en oefent enkele zinnen uit de eerste strofe van When We Dance van Sting. Op korte afstand staat ROSA naar hem te kijken, geconcentreerd te luisteren. Ze kijkt naar zijn gitaar, niet naar hem. Hij stopt met zingen/spelen en aarzelt alvorens iets te zeggen.

EDEN

Je moeder zal nooit ontroerd worden als jij niet achter me staat.

ROSA

Dat is niet fair, Eden. Je hebt er zelf voor gekozen om een draak van een gedicht te presenteren.

Eden reageert niet, maar begint terug akkoorden (B, G#m, A en E) te spelen, eerst zonder erbij te zingen.

EDEN

(zingt en speelt)

When We Dance …

Rosa gaat achter Eden staan.

EDEN (cont’d)

Angels will run and hide their wings …

Rosa plaatst haar handen onder zijn ellebogen en duwt ze zacht omhoog om hem recht te laten staan en zet de tweede stem in.

ROSA en EDEN

When We Dance, Angels will run and hide their wings.

De stemmen blenden perfect samen. Eden stopt met spelen en kijkt verrast achter zich naar Rosa. Ze duwt de stoel opzij die tussen hen in stond en gaat tegen zijn rug aanleunen.

ROSA (zacht)

Ik sta achter mijn moeder, maar ook achter ons.

Ze probeert zijn hand vast te nemen, maar wanneer hij haar hand voelt , trekt hij zich weg. Heel even houdt hij zijn ogen dicht, en dan zet hij, met zijn tanden op elkaar een nieuwe strofe in.

EDEN

He won’t love you like I love you.

Rosa laat haar schouders zakken. Haar kin beweegt ongecontroleerd van links naar rechts.

8. INT – MUZIEKCAFE – DAG

EDEN hangt een gitaar om zijn schouder en zoekt de goede positie voor een makkelijke vingerzetting terwijl hij de snaren stemt. Tussendoor slaat hij akkoorden (B, G#m, A en E) afwisselend aan. Achter het kleine podium zijn een veertigtal A4-tjes als behang aan de muur gekleefd. Voor elk A4-tje werd een ander kleur gebruikt, waardoor het woord ONE er als een lappendeken of een afbeelding met reusachtige pixels hangt.

Eden kijkt niet een keer in de richting van het tafeltje waar ROSA zit, met haar rug naar zijn TWEE VRIENDEN die aan een ander tafeltje zitten. Aan de toog staan nog ENKELE PERSONEN, maar ze zijn niet echt geïnteresseerd in wat er op het podium gebeurt. Ze praten in stilte tegen de BARMAN.

Voor CARLA zich bij Rosa voegt, passeert ze langs het podium waar Eden zich voorbereidt op zijn optreden. Ze knikt naar de twee vrienden, zonder een woord te zeggen en fluistert dan in de richting van Eden. Door haar positie split ze het beeld in twee: links staat Eden, rechts zijn toeschouwers.

CARLA

Geloof maar niet dat ik hier geen neen durf te zeggen.

Eden reageert niet, blijft er onbewogen bij. Rosa staat op om haar moeder een zoen te geven voor ze tegenover elkaar gaan zitten aan het tafeltje, precies voor het kleine podium. Er wordt niet gesproken. Eden lijkt ontspannen, alsof hij niets te verliezen heeft, en kijkt geen enkele keer in hun richting. Zonder introductie, zet hij de intro van Message To My Girl (van Split Enz) in, een ingekorte versie van minder dan twee minuten. De mensen aan de bar komen dichter bij het podium, een groepje nieuwe klanten voegt zich aan de andere kant van het podium.

Carla applaudisseert matig en kort en buigt zich over het tafeltje om iets in Rosa’s oren te fluisteren. Rosa knikt bevestigend, met een brede glimlach. Eden zet meteen de intro in van When We Dance (van Sting). Hij bewerkte de song zorgvuldig zodat de arpeggio’s die hij speelt alle belangrijke harmonische lijnen van de originele versie bevatten. De eerste strofe klinkt luid, zeer zelfzeker.

EDEN

If he loved you, like I love you, I would walk away in shame, I’d move town, I’d change my name.

De tweede strofe is iets meer ingetogen.

EDEN (cont’d)

When he watches over you, when he counts to buy your soul. On your hand his golden rings, like he owns a bird that sings.

Rosa staat op. Carla’s blik volgt haar terwijl ze achter Eden gaat staan en zeer zacht de tweede stem van het eerste refrein inzet en haar hoofd op Edens’ schouder legt.

EDEN en ROSA

When We Dance, Angels will run and hide their wings.

EDEN

The Priest has said my soul’s salvation is in the balance of the angels …

Er komen steeds meer mensen aan het podium staan, als een haag tussen het podium en de tafeltjes ervoor. Carla moet opstaan om nog iets te kunnen zien. Eden eindigt het refrein met een stop en een begeleidende zwaai met zijn gitaar, alsof hij een rocknummer brengt, en start na een tel het tweede refrein. Eden neemt het zacht gezongen gedeelte voor zich, terwijl Rosa When We Dance zingt en achter hem blijft staan.

EDEN (cont’d)

I’m gonna find a place to live, give you all I’ve got to give. I’m gonna love you more than life if you’ll only be my wife … When We Dance …

Er rolt een traan over Carla’s wangen. Eden merkt het op en sluit tevreden zijn ogen terwijl hij verder zingt.

EDEN (cont’d)

Angels will run and hide their wings …

Hij zet een nieuwe (verhoogde) strofe in wanneer Rosa naast hem gaat staan.

EDEN (cont’d)

He won’t love you like I love you. He won’t care for you this way. (…) Come and live with me.

Bij het zingen van “We’ll have children of our own” glimlacht hij expliciet naar Rosa. Ze houdt haar hoofd schuin, glimlacht ook, en ziet hoe haar moeder haar ogen droog wrijft.

EDEN en ROSA

When We Dance, Angels will run and hide their wings.

Ze blijven gepassioneerd en geconcentreerd zingen. Tot het publiek uitzinnig applaudisseert. Glimlachende gezichten. Carla spurt de paar meters tussen haar en het podium naar Eden en Rosa, en neemt hen tegelijk vast. Eden glundert.

CARLA

Ik zeg ja. Hoe kan het anders …

Eden neemt Carla bij de schouders en kust haar secondenlang op haar voorhoofd. Dan draait hij zich naar Rosa, neemt haar ook bij de schouders, kijkt haar eerst vanop een halve meter (aanbiddend) aan en knuffelt haar dan zo hard hij kan.